ဒီဘေလာဂ္ ဖန္တီးရျခင္း......
Postedundefined
undefined
အေျပာမ်ားလြန္းတဲ႕ ဒီစကား အစားမ်ားလြန္းတဲ႕ ဒီသြား .......
အေမ မ်ားလြန္းတဲ႕ ဒီသား.... မေတြေ၀ စမ္းနဲ႕ ဒီညမ်ား.....။
အဲဒီညက ဘယ္သူ႕ကုိ သတိရေနမွန္းမသိဘူး ။ ကုိယ္႕ဖာသာ စိတ္ထဲသိေနျပီး အမည္ေဖၚလုိ႕ မရတာ အေတာင္ဆုိး၀ါးတယ္။ ည ကသိပ္မလွပ ျပန္ဘူး။ၾကယ္ေတြလဲ မစုံဘူး။လ လဲမသာဘူး။
ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံး ေမွာင္မုိက္ေနတယ္။ေသခ်ာတယ္ဆုိတဲ႕အရာေတြလဲ မေသခ်ာေတာ႕ျပန္
ဘူး။ပုံေသ သတ္မွတ္ထားရမဲ႕ နည္းပညာေတြကလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာင္းလဲ ေနၾကျပန္။
ကိုယ္႕ဖီး နဲ႕ကုိ ေနမလို႕ပဲ ။ ေျခအျငိမ္မေနနဳိင္ လက္အျငိမ္မေနနဳိင္ နဲ႕။
ငါ႕ခမ်ာ သနားပါရဲ႕.......။
ၾကည္႕စမ္း ဘယ္လုိမွ မျမင္နဳိင္ေတာ႕တဲ႕ ၾကယ္ေတြကုိ လိုက္ရွာေနရတာ ေမာလွျပီ။
ျပန္မစုံနဳိင္ေတာ႕တဲ႕ အဲဒီညေတြကုိ စိတ္ကူးျပီး ၾကည္႕ေနျပန္တယ္ တဲ႕ေလ။
မနက္ဖန္အေၾကာင္း မစဥ္းစားျဖစ္တာ ၾကာေပါ႕။
ေနာက္ႏွစ္ဆုိတာ အေ၀းၾကီး။ ဒီေလာက္ ေဖာက္ျပန္ ေျပာင္းလဲ ေနတဲ႕ နည္းပညာေလာက
ဘာမွ မလုပ္ပဲေနရင္ ေကာင္းမလား။မဟုတ္ေသးပါဘူး။ မွားမွာေၾကာက္ေနတာလား။
ငါ႕ရဲ႕စိတ္က ဘယ္ကလာ။မွားမွာမေၾကာက္လုိ႕ ရွင္သန္ခဲ႕တာ အႏွစ္သုံးဆယ္ေတာင္ ေက်ာ္ခဲ႕ျပီ။
ဒါနဲ႕မ်ား ဘာလုိိေသးလုိ႕ လဲ။ရွင္သန္ခ်င္းရဲ႕ အႏွစ္သာရ တဲ႕ ငါရွာဖုိလုိေသးလုိ႕လား။
သူမ်ားကုိလဲ မလိမ္ခ်င္ေတာ႕ဘူး။ ကုိယ္႕ကုိကုိယ္လဲ မညာခ်င္ေတာ႕ဘူး။
ျပီးဆုံးဖုိ႕ တစ္ထစ္သာက်န္ေတာ႕တဲ႕ ခရီးစဥ္အတြက္ ငါဘာလုိ႕ တြန္႕ေနရတာလဲ ။
ေသဆုံးျခင္းဆုိတာ ေနာက္ဆု့ံး ဆုံးရွဳံးမွဳပဲ။ ဒီေတာ႕ အသက္ရွင္ေနသမွ် ဘာမဆုိ ငါျဖစ္နဳိင္တယ္။ နဳိင္းစစ္နဳိင္း (စစ္ကုိင္း)
အေမ မ်ားလြန္းတဲ႕ ဒီသား.... မေတြေ၀ စမ္းနဲ႕ ဒီညမ်ား.....။
အဲဒီညက ဘယ္သူ႕ကုိ သတိရေနမွန္းမသိဘူး ။ ကုိယ္႕ဖာသာ စိတ္ထဲသိေနျပီး အမည္ေဖၚလုိ႕ မရတာ အေတာင္ဆုိး၀ါးတယ္။ ည ကသိပ္မလွပ ျပန္ဘူး။ၾကယ္ေတြလဲ မစုံဘူး။လ လဲမသာဘူး။
ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံး ေမွာင္မုိက္ေနတယ္။ေသခ်ာတယ္ဆုိတဲ႕အရာေတြလဲ မေသခ်ာေတာ႕ျပန္
ဘူး။ပုံေသ သတ္မွတ္ထားရမဲ႕ နည္းပညာေတြကလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာင္းလဲ ေနၾကျပန္။
ကိုယ္႕ဖီး နဲ႕ကုိ ေနမလို႕ပဲ ။ ေျခအျငိမ္မေနနဳိင္ လက္အျငိမ္မေနနဳိင္ နဲ႕။
ငါ႕ခမ်ာ သနားပါရဲ႕.......။
ၾကည္႕စမ္း ဘယ္လုိမွ မျမင္နဳိင္ေတာ႕တဲ႕ ၾကယ္ေတြကုိ လိုက္ရွာေနရတာ ေမာလွျပီ။
ျပန္မစုံနဳိင္ေတာ႕တဲ႕ အဲဒီညေတြကုိ စိတ္ကူးျပီး ၾကည္႕ေနျပန္တယ္ တဲ႕ေလ။
မနက္ဖန္အေၾကာင္း မစဥ္းစားျဖစ္တာ ၾကာေပါ႕။
ေနာက္ႏွစ္ဆုိတာ အေ၀းၾကီး။ ဒီေလာက္ ေဖာက္ျပန္ ေျပာင္းလဲ ေနတဲ႕ နည္းပညာေလာက
ဘာမွ မလုပ္ပဲေနရင္ ေကာင္းမလား။မဟုတ္ေသးပါဘူး။ မွားမွာေၾကာက္ေနတာလား။
ငါ႕ရဲ႕စိတ္က ဘယ္ကလာ။မွားမွာမေၾကာက္လုိ႕ ရွင္သန္ခဲ႕တာ အႏွစ္သုံးဆယ္ေတာင္ ေက်ာ္ခဲ႕ျပီ။
ဒါနဲ႕မ်ား ဘာလုိိေသးလုိ႕ လဲ။ရွင္သန္ခ်င္းရဲ႕ အႏွစ္သာရ တဲ႕ ငါရွာဖုိလုိေသးလုိ႕လား။
သူမ်ားကုိလဲ မလိမ္ခ်င္ေတာ႕ဘူး။ ကုိယ္႕ကုိကုိယ္လဲ မညာခ်င္ေတာ႕ဘူး။
ျပီးဆုံးဖုိ႕ တစ္ထစ္သာက်န္ေတာ႕တဲ႕ ခရီးစဥ္အတြက္ ငါဘာလုိ႕ တြန္႕ေနရတာလဲ ။
ေသဆုံးျခင္းဆုိတာ ေနာက္ဆု့ံး ဆုံးရွဳံးမွဳပဲ။ ဒီေတာ႕ အသက္ရွင္ေနသမွ် ဘာမဆုိ ငါျဖစ္နဳိင္တယ္။ နဳိင္းစစ္နဳိင္း (စစ္ကုိင္း)
This entry was posted
on 12:44 PM
.
You can leave a response
and follow any responses to this entry through the
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.
