(၁)
ညီမကုိ ဘယ္လုိ စ ေျပာရပါ႕.....။သံသယဝင္ေနတာ မဟုတ္ေၾကာင္းဦးစြာအေနနဲ႕ ေျပာခ်င္တယ္။တစ္ႏွစ္ ဆုိတာသိပ္မၾကာေပမယ္႕ အခ်ိန္မေလာက္ငွသူေတြအတြက္ ၊ ဒါမွ မဟုတ္ သိပ္ျပီးအလုိမျပည္႕သူေတြ အတြက္ဆုိျပန္ရင္လည္း ၾကာရွည္လြန္းပါတယ္။နားထဲမွာ ေခ်ာ႕သိပ္တက္တဲ႕အေမ႕ရဲ႕ေတးသံမ်ား ယေန႕တုိင္ ဒီအခ်ိန္ထိစီးဝင္ေနဆဲပါ။တစ္ခ်ဳိ႕က လူမျဖစ္ခ်င္ေတာ႕ဘူးတဲ႕။တစ္ခ်ဳိ႕ၾကျပန္ေတာ႕လည္း
လူအျဖစ္က ေပ်ာ္စရာေကာင္းလုိက္တာတဲ႔ တကယ္ကုိ တက္မက္ခုံမင္စြာပါပဲ။တစ္ခ်ဳိ႕ကေတာ႕ ဘာမွ မျဖစ္ခ်င္ေတာ႕ဘူးဆုိပဲ။က်ဳပ္ရဲ႕မနက္ဖန္ အေမရွိတယ္ဆုိရင္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္က်ဳပ္ေၾကနပ္တယ္။ညီမေလးကုိ က်ဳပ္ဘယ္လုိေျပာရပါ႕......။
ဘဝဆုိတာ တကယ္အဆင္ေျပတဲ႕သူေတြ ၾကည္႕ျပန္ေတာ႕ ေနခ်င္စရာ။အဆင္မေျပတဲ႔သူေတြ ၾကည္႕ျပန္ေတာ႕လည္း ကုိယ္႕ကုိကုိယ္သတ္ေသတဲ႕လူေတြ ဒီေန႕ပုိမ်ားလာတယ္။အဖန္ ငါးရာ ငါးကမၻာဆုိတာ တရားသလား မတရားသလား မေတြးျဖစ္ခဲ႕ဘူး။ညီမေလး........ေရ......
ေတာင္ေပၚေျမမွာ အင္တာနက္မရွိဘူး။အထင္ၾကီးမွဳေတြလည္း ေဝးတယ္။ေကာက္ၾကစ္မွဳေတြ အေတာ္ေလး ရွာျပီးယူရတယ္။ဘာမဆုိျဖစ္လာနဳိင္တယ္။ဘာမဆုိ ပ်က္သြားနဳိင္တယ္။အခ်ိန္မေရြး ေျပာင္းလဲနဳိင္တယ္ဆုိတာ သိေနမွေတာ႕ ညီမေလး ရယ္ကုိယ္တုိ႕ေတြ ပ်ားသကာလုိခ်ဳိျမလြန္းတဲ႕ ေန႕ရက္မ်ားကုိယ္တုိ႕အပါးမွာ မရွိသည္႕တုိင္ေအာင္ ခါးသက္သက္ေန႕ရက္ေတြအတြက္လည္း ထည္႕တြက္ထားရမယ္မဟုတ္လား။စိတ္ထဲက ခံစားခ်က္ကုိ ဖန္တီးယူလုိ႕မရပါဘူး။အစီတက် လုပ္ခဲ႔ရင္ မွားျပီး လြဲေခ်ာ္တက္ျပန္တယ္။ဒီေလာက္ ေဖ်ာ္ေျဖေရးမ်ားလြန္းတဲ႕ေခတ္မွာ စိတ္ဓါတ္က်ျပီး ေသတဲ႕သူဟာ အမိုက္ဆုံးလူသားတစ္ေယာက္လို႕ေျပာရင္ လြန္မယ္ထင္တယ္။အာရုံေတြ ေပါမ်ားလြန္း ေနေတာ႕ စိတ္ရဲ႕ထြက္ေပါက္ဆုိတဲ႕ ပညတ္သေဘာတရားေတြအတြက္ ဗ်ာမ်ားရျပန္တယ္။လိမ္ျငာမွဳေတြ မ်ားတယ္တဲ႕။တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ မနာလုိမွဳေတြမ်ားတယ္ တဲ႕။အျပဳိင္အဆုိင္ေတြက ဒု နဲ႕ ေဒး ဆုိပဲ။ကိုယ္႕ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မွဳအတြက္ အျခားသူေတြရဲ႕ မ်က္ခုံးေမႊးမ်ားေပၚ စၾကၤန္ေလွ်ာက္ျခင္းက ဒီေန႕မွာ မထူးဆန္းေတာ႕ဘူး။ရုိသားမွဳဆုိတာ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာရွိေတာ႕တယ္လုိ႕လဲ ဆုိၾကျပန္တယ္။သီတင္းေလးတစ္ခု ရဖုိ႕အေရး အရင္က လွည္းေတြ ေလွေတြနဲ႕ သြားခဲ႕ၾကတာ ဒီေန႕မွာေတာ႕ ခလုပ္ေလးတစ္ခ်က္ႏွိပ္လုိက္ရုံနဲ႕ လိုခ်င္တဲ႕ အခ်က္အလက္မ်ားက လုိအပ္တာထက္ ပိုျပီးေစာင္႕ၾကဳိေနၾကျပီ။တုိးတက္တာလား ဆုတ္ယုတ္တာလားကုိယ္တုိ႕ မစဥ္းစားဘဲေနၾကရေအာင္ကြာ ေနာ္.......။ညီမကုိ ေျပာျပမယ္႕ ေတာင္ေပၚညေတြကၾကမ္းတမ္းလြန္းတယ္ ညီမေလး ရယ္။ကုိယ္တုိင္က ဒုကၡကုိ စားေသာက္ကုန္အျဖစ္နဲ႕ လက္ခံျပီးစားသုံးေနခဲ႕ေတာ႕ ညီမေလး ငိုမွာစုိးမိတာ အမွန္ပါ။ဘာမွမရွိေတာ႕တဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ျပည္႕ေနျပီ။အားလုံးျပည္႕စုံေနတဲ႕ ေနရာေတြမွာ လုိအပ္ခ်က္ေတြ က မ်ားေနျပီ။ပညာရွင္ေတြက ခ်မ္းသာတဲ႕သူေတြက သူမ်ားေတြအတြက္ ေကာင္းစားေရး ျပည္႕စုံေရး အဆင္႕မွီမွီေနထုိင္နဳိင္ေရး လုပ္ေနခ်ိန္မွာ ဆင္းရဲသူေတြက ငါဆုိတဲ႕ အတၱကုိ ဗဟုိရ္ျပဳ မ်ဳိးဆက္မ်ားစြာမွာ အေရာင္မ်ဳိးစုံေပက်ံေနလိုက္တာ။ေလာကရဲ႕ ျဖစ္စဥ္ကုိယ္တုိင္ကပဲ ဒီတုိင္းလာတာလား။ဒါမွမဟုတ္ ျဖစ္စဥ္အလိုက္ျဖစ္ေနတဲ႕ ေလာကကုိယ္တုိင္ကပဲ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေနတာလား။အကုိယ္လည္းမစဥ္း စားတက္ေတာ႕ဘူး။ညီမေလး လည္း စဥ္းစားမေနနဲ႕။သဘာဝတရားက သန္႕ရွင္းလက္ဆက္လြန္းေတာ႕ အဲဒီ သဘာဝတရားကုိပဲ တစ္ဝၾကီးစားေသာက္ျပီး လူသားေတြအတြက္ အက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းျဖစ္ျဖစ္၊ စကားေလး တစ္ခြန္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ၊ ဒါမွမဟုတ္ စိတ္ကူးေလးတစ္ခ်က္ေလာက္ အနဲဆုံး ေတာ႕ လုပ္ၾကည္႕ၾကမယ္ေလ။ဘာမဆုိ ျဖစ္နဳိင္လုိ႕ ပါ။ညီမကုိ ေျပာျပမည္႕ ေတာင္ေပၚေျမက မေရာက္ေသးဘူးေနာ္ ၾကဳိေျပာထားမယ္။
