ေနညဳိခ်ိန္  

Posted by: ninesixnine in
undefined
undefined


အလြမ္းေတြ နဲ႕သီကုံးထားတဲ႕
ေတာင္တန္းေတြမွာ
မျဖစ္မေန ပါလာတဲ႕ ပန္းေတာင္တန္း။
အေရးမပါေပမယ္႕
အေရးၾကီးတယ္ဆုိတာသိသြားျပီ။
ဒီထက္ပုိျပီး အေရးၾကီးတဲ႕အရာအတြက္
ငါ ခရီးထြက္ခဲ႕တယ္။
ေနရာအနံ႕သြားခဲ႕တယ္။
လူမ်ဳိးစုံနဲ႕ေတြ႕ခဲ႕တယ္။
အေရာင္မ်ဳိးစုံနဲ႕ၾကဳံခဲ႕တယ္။
အေသြးမ်ဳိးစုံနဲ႕ ဆုံခဲ႕တယ္။
နားမ်ဳိးစုံ နဲ႕ ေျပာခဲ႕တယ္။
ပါးစပ္မ်ဳိးစုံနဲ႕ ၾကားခဲ႕တယ္။
အရာရာကုိ ေျပာင္းျပန္လုပ္ပစ္ခဲ႕တယ္။
ကုိယ္႕ကုိကိုယ္ ေမ႕ခ်င္ဟန္ေဆာင္ခဲ႕တယ္။
အိပ္ေဆးမေသာက္ပဲ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ႕ဖူးတယ္။
ေန႕ေတြမွာ ညမ်ားစြာယူခဲ႕ဖူးတယ္။
ညေတြမွာ သူမနဲ႕ တူတူစကားေတြေျပာခဲ႕တယ္။
ေနေရာင္ျခည္မရွိတဲ႕ ေနရာအတြက္
တစ္ေယာက္တည္း ရဲရင္႕ခဲ႕တယ္။
လ ေရာင္နဲ႕ အနီးဆုံးမွာေနဖုိ႕ေဆြးေႏြးခဲ႕တယ္။
ေပါ႕ေပါ႕ေလးပါပဲ။
တကယ္ကုိ ေပါ႕ေပါ႕ပါးပါးေလး ဖြဖြေလးျဖတ္ေလွ်ာက္သြားခဲ႕တာ။
ဘယ္သူမွေတာင္ ၾကည္႕ခ်ိန္မရခဲ႕ပါဘူး။
အာရုံေတြ က ေထြျပားေနခဲ႕ေတာ႕ကုိယ္႕အာရုံကုိ မနဳိင္ဘူး။
ေလွ်ာက္ရမယ္႕လမ္းေတြမွာေဝဝါးခဲ႕ဘူးတယ္။
ေလွ်ာက္ဖူးတဲ႕ လမ္းေတြမွာ ျပန္ျပီးသြားဖုိ႕ရည္ရြယ္ခဲ႕။
မတက္နဳိင္ေတာ႕တဲ႕ ဝန္ကုိထမ္းဖုိ႕ၾကံစည္ခဲ႕။
လူေတြမွာ လူေတြမွာ အမ်ားၾကီးအမ်ားၾကီး ယုတ္မာမွဳေတြရွိသလုိ
ျဖဴစင္မွဳေတြ ရွိတယ္ဆုိတာ ငါနားလည္လုိ႕သြားျပီ။
ေနညဳိခ်ိန္မွာ အိမ္ျပန္ေရာက္ေအာင္ ငါသြားမယ္။

ျမင္ခ်င္ေသာ အရာ  

Posted by: ninesixnine in
undefined
undefined

(၁)
လြန္ေျမာက္ၾကပါေစ။
ေက်ာ္လြန္ၾကပါေစ။
စိမ္းလန္းၾကပါေစ။ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။
ေအးခ်မ္းၾကပါေစ။
ေတာင္းခ်င္တဲ႕ဆုေတြက ျပည္႕ႏွပ္လုိ႕ေနပါတယ္။
ေပးခ်င္တဲ႕ အရာေတြကမ်ားလြန္းလွပါတယ္။
ဘာကုိ စျပီး ေတာင္းရမယ္
ဘယ္က စျပီးေပးရမယ္ဆုိတာ ေယာင္ဝါးဝါးရွိဆဲပါ။
(၂)
ဘဝေတြ က်ဳပ္တုိ႕သာမန္လူတန္းစားဘဝေတြ
အဆင္ေျပ စုိေျပဖုိ႕အတြက္
ပုံမွန္အားျဖင္႕ေတာ႕ မလြယ္ကူလွပါဘူး။
မတူညီမွဳမ်ားနဲ႕ တူညီေနၾကေတာ႕
ဘယ္သူမွလဲ ဘာမွမတက္နဳိင္ၾကဘူး။
အဆင္ေျပနဳိင္မယ္႕ ကုိယ္႕ရဲ႕အခန္းက႑အတြက္ပဲ
ၾကည္႕ေနၾကေတာ႕ အားလုံးမွာ ဇာတ္နာကုန္တာေပါ႕။
(၃)
ဘယ္သူ႕ကုိမွလဲ အျပစ္ျမင္ဝါဒ နဲ႕
မၾကည္႕တက္ခဲ႕ေလေတာ႕
အေမ႕ရြာထိပ္က ေညာင္ပင္ၾကီး
ေရခမ္းေျခာက္မွဳနဲ႕ အတူ
အရြက္စိမ္းစိမ္းေလးေတြ
ဘယ္လုိလုပ္ေတြ႕ရမလဲ။
ဘယ္အရာကုိမွ ဘာမွ မထင္ပဲ
ဒီတုိင္းပဲ ရွင္သန္ခဲ႕ၾကတာပဲ။
ေခတ္ေတြ ေျပာင္းေနေပမယ္႕
အိမ္အုိေဟာင္းက အေတြးေတြက မေျပာင္းဘူး။
တကယ္ဆုိရင္ မေန႕က နဲ႕ ဒီေန႕မတူသင္႕ဘူး။
ကြက္ျပီး အျငွဳိးနဲ႕ရြာတက္တဲ႕မုိးကုိ မုန္းတယ္။
(၄)
အဆင္မေျပမွဳေတြက အေဖၚေတြနဲ႕ဝင္လာတက္တယ္ တဲ႕။
သတိထားျပီးေနတဲ႕ၾကားက တစ္ခါတစ္ရံသြားၾကားထုိးထုိးေနရတယ္။
ၾကာလာေတာ႕ လဲ အရသာတစ္ခုလုိျဖစ္ေနျပန္ေပါ႕။
တစ္ခုခုကို ေတာင္းတေနတဲ႕စိတ္မွာ
အာရုံတစ္ခုခုေတာ႕ ရွိဖုိ႕လုိတယ္။
အာရုံမရွိတဲ႕ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာရွင္သန္ေနရတာ
မ်က္လုံးကန္းေနတဲ႕ အာရုံဖမ္းသမားတစ္ေယာက္ပမာျဖစ္ေနတယ္။
တကယ္ဆုိရင္ အဲဒီေန႕က မုိးရြာဖုိ႕ေကာင္းတယ္။
သက္တန္႕ေရာင္ေလးကုိ မျမင္ရတာၾကာေနလုိ႕ပါ။

ကေလးတစ္ေရာက္ရဲ႕ ဟန္ေဆာင္မွဳ  

Posted by: ninesixnine in
undefined
undefined


ဟုတ္ကဲ႕ ကေလးတစ္ေရာက္ရဲ႕ ဟန္ေဆာင္မွဳကို ကေလးတစ္ေရာက္ပဲ သိပါလိမ္႕။မွန္ပါတယ္။ကေလးတစ္ေရာက္ရဲ႕ ဟန္ေဆာင္မွဳကုိ လူၾကီးလုပ္သူ မသိနဳိင္ပါဘူး။ တစ္ခုေတာ႕ ရွိတာေပါ႕။ ကေလးတစ္ေရာက္ရဲ႕ ဟန္ေဆာင္မွဳကုိ အေမေတြ သိတယ္။တကယ္႕အေမေတြ သိတယ္။အဟုတ္ကုိ အေမေတြ သိတယ္။မယုံဘူးလား ခင္ဗ်ားအေမကုိ ေမးၾကည္႕ေပါ႕။လြန္သြားျပီလားမသိ။မစဥ္းစားမိပါဘူး။ေတြးၾကည္႕တာပါ။အျပစ္လုိ႕ ယူဆ ရင္ အျပစ္ေပါ႕ ခင္ဗ်ားအတြက္ေျပာတာပါ။ေဝါဟာရ ေတြ ရဲ႕ ေနာက္ကုိ လုိက္တက္တဲ႕ ခင္ဗ်ားအတြက္ေျပာတာပါ။ဘာတက္နဳိင္မွာလဲ ဗ်ာ။လူဆုိတာ ဟန္ေဆာင္တက္တာ ခ်ည္းပါပဲ။ဟန္မေဆာင္တက္ ရင္ လူဆုိတဲ႕ ေဝါဟာရနဲ႕ကုိ မတန္ဘူး။ကုိယ္႕ကုိကုိယ္ မလိမ္ျငာတက္ရင္ ပိုျပီးေပၚလြင္မွာပါ။ငါဟာ ဟန္ေဆာင္တက္လား ဟန္မေဆာင္တက္ဘူးလားဆုိတာ ေသခ်ာစြာသိရင္။က်ဳပ္က အေမနဲ႕အတူ ေနခဲ႕ေတာ႕ ကေလးတစ္ေရာက္ရဲ႕ဟန္ေဆာင္မွဳကုိ က်ဳပ္အေမေရွ႕မွာ ဟန္မေဆာင္တက္ခဲ႕ဘူး။ အေမငိုရင္ က်ဳပ္ငုိခဲ႕တယ္။အေမ ရီရင္ က်ဳပ္ရီခဲ႕တယ္။ဒါဟာ က်ဳပ္ရဲ႕ဟန္မဆာင္တက္ခဲ႕ျခင္းပါပဲ။
ခင္ဗ်ားတုိ႕လဲ ဒီလုိပဲ ျဖစ္မွာပါ။ သိပ္ျပီးအားငယ္ရတဲ႕ အခါ ႏွလုံးသားရဲ႕ဆႏၵကုိ သိပ္ျပီး လုိက္ေလွ်ာခ်င္တဲ႕ အခါေတြမွာဆုိရင္ သိသာပါတယ္။ဒါေတြကုိ ျငင္းခုုုုုုုုုုုံေနလို႕လဲ ဘာမွ ျဖစ္မလာပါဘူး။ျငင္းခုံေနစရာလဲ မလုိအပ္ပါဘူး။ ခ်စ္သူရဲ႕ လုိအင္ကုိ လုိက္ေလ်ာတဲ႕အခါ ကေလးတစ္ေရာက္လုိမ်ဳိး တစ္ေရာက္ေရာက္ေတာ႕ ျဖစ္ေနမယ္ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။
ဘဝဆုိတာ ဘာမွမဟုတ္မွန္းသိတဲ႕အရြယ္ ေရာက္ရင္ က်ဳပ္လုိပဲ ျဖစ္ေနၾကမယ္ဆုိတာ က်ဳပ္ရဲ႕အေတြးပါ။ အေတြးဆုိတာ အျပစ္၇ွိတယ္ထင္ရင္ အျပစ္ေပါ႕။က်ဳပ္ေတာ႕ အဲလို မထင္လို႕ ေျပာခ်င္တာေျပာပစ္လုိက္တယ္။ ဘာမွမတက္နဳိင္တဲ႕အခါ ဘဝဆုိတာ တစ္ခုခု ေတာ႕ ျဖစ္လာမွာပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ဆုိေတာ႕ သဘာဝတရားကုိယ္တုိင္ကုိယ္က သူရဲ႕ ခံနဳိင္ရည္ရွိသေလာက္သာ ဖန္တီးေပးခဲ႕တာပါ။ဘာမွ မတက္နဳိင္ရင္ ဒီအတုိင္းပဲ ၾကည္႕ေနရတာမလား။ၾကည္႕ေနလိုက္ေပါ႕။ဘဝ ရဲ႕ ၾကဳိးဝုိင္းထဲမွာ ၾကဳံေတြလာခဲ႕ ရင္ေျပာပါတယ္။
ကို္ယ္တုိင္တက္နဳိင္ရင္ေတာ႕ ကူညီေပးလုိက္ေပါ႕ဗ်ာ။ကူညီနဳိင္ရင္ေျပာပါတယ္။မကူညီနဳိင္ရင္ေတာ႕ သေဘာပါ။ ဟုတ္ကဲ႕ ကေလးတစ္ေရာက္ရဲ႕ ဟန္ေဆာင္မွုမွာ ဒါေတြ မပါဘူးလုိ႕ ဆုိလုိခ်င္တာလား။ရပါတယ္။ ခင္ဗ်ားကုိယ္တုိင္ ဟန္ေဆာင္မွဳကင္းဖုိ႕ဆုိတာ ခင္ဗ်ားကိုယ္တုိင္ ကုိယ္႕အလုိက် ျဖစ္ေနဖုိ႕လုိအပ္ပါတယ္။ ဒီလုိမွ မဟုတ္ရင္ ဒီလိုသာျဖစ္ေနမယ္ဆုိတာ ေသခ်ာတယ္။ကဲ က်ဳပ္တုိ႕ေတြ ကေလးတစ္ေရာက္ရဲ႕ အေတြးကုိ ဘယ္လို နားလည္ေပးၾကမလဲ။က်ဳပ္တုိ႕ကုိယ္တုိင္ ကေလးတစ္ေယာက္ဆုိတာ မယုံရင္ အေမနဲ႕ေတြရတဲ႕အခါ သိရမွာပါ လုိ႕ နားလည္ရင္းနဲ႕ ကေလးတစ္ေရာက္ရဲ႕ဟန္ေဆာင္မွဳကုိ က်ဳပ္တုိ႕ေကာ္ပီလုပ္နဳိင္ဖုိ႕လုိတယ္။တကယ္ကုိ လုိအပ္ပါတယ္။

ဆန္႕က်င္ဘက္ အရိပ္  

Posted by: ninesixnine in
undefined
undefined


(၁)
အေတြးသမားက ေတြးေနမွာပဲ။
အေဆြးသမားက ေဆြးေနမွာပါ။
ဆန္႕က်င္ဘက္သမားက်ျပန္ေတာ႕ ဆန္႕က်င္ေနမွာေပါ႕။
ေနာက္လုိက္သမားက ေနာက္က လုိက္ေနမွာပါ။
ေခါင္းေဆာင္ခ်င္တဲ႕သူက ေခါင္းေရွာင္ေနလုိ႕မရဘူး။
(၂)
ပုံရိပ္ဆုိတာ မူရင္းက ထြက္ၾကလာတာပါ။
မူရင္းမွ မေကာင္းရင္ မတၱဴဆုိတာ ေကာင္းနဳိင္ပါ႕မလား။
ဘဝအက်ဳိးေပးပါေလ ဆုိျပီး
ဒီလုိပဲ ေနၾကရင္ ပုိဆုိးလိမ္႕။
မထင္ေသးတဲ႕ မူရင္းေတြကုိ က်ဳပ္တုိ႕အရိပ္က်လာေစဖုိ႕
လုပ္ရမယ္ ကဲ...............
အခ်ိန္မရွိဘူး အခ်က္ျပသံေခ်ာင္းကုိ
ကုိယ္တုိင္သာ ေခါက္လုိက္ၾကစုိ႕ရဲ႕။
(၃)
မျဖစ္ခ်င္တဲ႕ ဆႏၵဆုိတာသာ ရွိခဲ႕ရင္
ျဖစ္ခ်င္တဲ႕ ဆႏၵဆုိတာ ရွိမွာပဲ။
တားဆီးေလေလ သြားခ်င္ေလေလဆုိတာ
က်ဳပ္ေတာ႕ ျမင္ေအာင္ၾကည္႕တက္လာျပီ။
ရုပ္ဝတၳဳရဲ႕ လွည္႕စားမွဳကုိမွ က်ဳပ္က ခုံမင္မိရက္သားျဖစ္ေနတယ္။
အရိပ္မထြက္တဲ႕ လူမွာ
အရိပ္မရွိဘူးဆုိတာ ယုံပါ။
(၄)
ၾကည္႕တုိင္းျမင္တက္တာ မဟုတ္ေတာ႕
ဘယ္လုိျပရမလဲ။
ျမင္သူတုိင္းလဲ ၾကည္႕တာမဟုတ္
ဘဝရဲ႕အာသာဆႏၵေတြကုိ က်ဳပ္တုိ႕ နဲနဲေလးျဖစ္ျဖစ္
အရိပ္မထြက္ေစဖုိ႕ အေမွာင္ထဲမွာ ေနၾကည္႕ၾကစုိ႕လား။
ေနေနရတာက အေမွာင္ထဲပါပဲ
အလင္းေရာင္ ကုိ မွ အလင္းေရာင္လုိ႕တန္းဖုိးမထားတက္ရင္
လူဘဝဆုိတာ
က်ဳပ္တုိ႕ျဖစ္ေနရတဲ႕ ကမၻာအတြင္း
ရွင္းလင္းစြာ သိၾကဖုိ႕
ကဲ ...... ဆန္႕က်င္ဘက္အရိပ္ထဲကုိ
ၾကိတ္မွိတ္ျပီး ဝင္အိပ္လုိက္ၾကစုိ႕။
နဳိင္းစစ္နဳိင္း (စစ္ကုိင္း)

သူ႕အတြက္ ေဆး  

Posted by: ninesixnine in
undefined
undefined

က်ဳပ္က အေျပာမေကာင္းပါဘူး။ႏွဳတ္လည္းမခ်ဳိပါဘူး။ဘဝမွာ ဘာမွ အေရးမၾကီးဘူးဆုိတဲ႕ သီဝရီနဲ႕ ယွဥ္သန္ခဲ႕တာ ခုဆုိရင္ သုံးဆစ္ ကုိ တစ္ဆစ္ခ်ဳိးခဲ႕ပါျပီ။အေကာင္းဆုံးဆုိတာကုိ ရွာေဖြရင္ နစ္ေျမာခဲ႕တာ ႏွစ္ပရိေစၦဒမ်ားစြာရွိခဲ႕ပါျပီ။အေကာင္းေျပာတက္သူေတြနဲ႕ ေတြ႕ခဲ႕ရလုိ႕ က်ဳပ္လဲ အေကာင္းေျပာတက္လာပါျပီ။ ႏွဳတ္ခ်ဳိ လွ်ဳိတစ္ပါးဆုိတာကုိ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ခဲ႕လုိ႕ ႏွဳတ္လဲခ်ဳိတက္လာပါျပီ။အျမင္္႕ဆုံးအရည္အေသြးေတြ မလုိက္နာနဳိင္ခဲ႕လုိ႕ ကိုယ္လုိက္နာနဳိင္တဲ႕ အရာေလး ေလာက္နဲ႕တင္ ေၾကနပ္ေနတက္ခဲ႕ပါျပီ။ကာလသုံးပါးရဲ႕အေပၚမွာ ဘယ္လုိမ်ဳိးအသက္ရွဴရမယ္ဆုိတာကုိ ေကာင္းေကာင္းေလ႕လာရင္ နဲ႕ ဘဝကုိ ထုဆစ္တက္ေအာင္ ကုိယ္႕ကုိ ကုိယ္ေနသားတက်ျဖစ္ေအာင္ အေကာင္းဆုံးျပင္ဆင္မယ္လုိ႕ ေတြးမိတဲ႕အခါတုိင္း အာရုံေတြရဲ႕ လွည္႕စားရာေနာက္မွာ တကယ္ကုိ နစ္မြန္းတက္ခဲ႕ပါျပီ။ေက်းဇူးတရားေတြကုိ အဖန္တစ္ရာမက ေအာင္႕ေမ႕ရင္း ကုိယ္႕ရဲ႕ ပုံရိပ္အေပၚမွာ ကုိယ္႕ရဲ႕အရိပ္အေပၚမွာ မုိးေနတဲ႕ အရိပ္မဲၾကီးေတြကုိ ေကာင္းေကာင္းေရွာင္နဳိင္ဖုိ႕က်င္ၾကံေနဆဲ ရွာေဖြေနဆဲပါ။ဘဝဆုိတဲ႕ ဖိနပ္အေပၚမွာ ေနထုိင္ျပီး အလွအရိပ္တုိ႕မုိးေနတဲ႕ ဒီေျမၾကီး နဲ႕ ဒီေကာင္းကင္ေအာက္မွာ က်ဳပ္အတြက္ ရွင္သန္စရာ နုားခုိစရာကုိ ရွာေဖြရင္း က်ဳပ္ ပုံမွန္အသက္ရွဴနဳိင္ဖုိ႕ ညီမေလး ရဲ႕ နဳညံ႕ျငင္သာတဲ႕ ေမတၱာစကားေတြေအာက္မွာ က်ဳပ္ျပားျပားဝပ္မလုိ႕ပါ။ ေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူးဆုိတာကုိ မဆုံးျဖတ္နဳိင္ေသးလုိ႕ အမွန္တရားကုိ ဖုံးကြယ္တက္တဲ႕ အဝဇၨာ ကုိ က်ဳပ္ေလ ေကာင္းေကာင္းၾကီး ျမင္ခ်င္လြန္းလွပါျပီ။ ပုံမွန္အသက္ရွဴမွဳနဲ႕ မတူတဲ႕ အသက္ရွဴပုံေတြကုိ ညီမေလးအတြက္ သင္ျပရင္ က်ဳပ္က ေမ႕ေနခဲ႕တာပါ။ဘဝမွာ ဘယ္လုိေနရမယ္ ဘယ္လုိထုိင္ရမယ္ဆုိတာလဲ အေမက သင္ျပခဲ႕ပါတယ္။ေနေရာင္ လေရာင္ေတြရဲ႕ ရဲရင္႕မွဳ ျငိမ္းခ်မ္းမွဳေတြကို ခုဆုိရင္ က်ဳပ္ ေကာင္းေကာင္းသိေနခဲ႕ပါျပီ။မေျပာေကာင္း မဆုိေကာင္း က်ဳပ္ေတြးထင္ေနသလုိ မျဖစ္ပါေစနဲ႕။ အိပ္မက္ထဲမွာ ေတြးထင္ထားတဲ႕ ပုံရပ္မ်ားအတြက္ က်ဳပ္ သိလုိက္ပါျပီ။ည ဆုိတာ အိပ္မေပ်ာ္သူအတြက္ ရွည္လွ်ားသလုိ ႏွစ္ျခဳိက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္တက္သူအတြက္ တုိလြန္းတယ္ဆုိတာကုိ က်ဳပ္ေကာင္းေကာင္းနားလည္ေနပါျပီ။ ဆရာမိဘ ေတြရဲ႕ စကားထက္ အေရးပါတဲ႕ စကားမရွိဘူးဆုိတာ ေသခ်ာလုိ႕လား လုိ႕ အိပ္မက္ထဲမွာ ေမးရင္းနဲ႕ မုိးလင္းခဲ႕ရေပါင္းမ်ားပါျပီ။လူေတြ အတြက္ က်ဳပ္တုိ႕ လူပီသ ရမယ္ေလဗ်ာ။ ပုံမွန္သာ က်ဳပ္တုိ႕ အသက္ရွဴေနရင္ ဘာမွ စုိးရိမ္ေနစရာမလုိပါဘူး။ခုဟာက က်ဳပ္တုိ႕က ေကာင္းကင္ကုိ ၾကည္႕ျပီး ကမၻာေျမကုိ ဥေပကၡာ ျပဳေနၾကတယ္ဆုိတာ က်ဳပ္သေဘာေပါက္လုိက္ပါျပီ။တကယ္ဆုိရင္ ကမၻာေျမမွာ ဒီ ဓါတ္ၾကီးေလးပါ လုိအပ္ေနမွန္း ေမြးကတည္းက သိရမွာပါ။ေက်ာင္းသင္ခမ္းစာေတြၾကားမွာ ဗ်ာမ်ားေနၾကရင္ က်ဳပ္တုိ႕က ေက်ာင္းျပင္ပ က သင္ခမ္းစာေတြကို အာရုံျပဳေနၾကတယ္ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ က်ဳပ္တုိ႕အတြက္ တကယ္႕ အားေဆးျဖစ္ေစတဲ႕ အရာဆုိတာ က်ဳပ္တုိ႕ရဲ႕ အသက္ရွဴမွဳ ရုိးသားစြာ အသက္ရွဴမွဳဆုိတာကုိ ညီမေလးကုိ ေျပာရင္ က်ဳပ္လဲ နားလည္ေအာင္ ၾကဳိးစားလုိ႕ေနပါတယ္။ သူအတြက္ေဆးေတြ သူ႕အတြက္ အားျဖစ္ေစမယ္႕ အရာေတြကုိ ေပးရင္ နဲ႕ က်ဳပ္ရဲ႕ပညာသင္ႏွစ္ကုိ ရုိးရွင္းစြာ ျပီးဆုံးဖုိ႕ က်ဳပ္ေမွ်ာ္လင္႕ခ်င္တယ္။အေရးပါတဲ႕ စကၠဴေတြ ရွိသလုိ အမွဳိက္ပုန္းထဲက စကၠဴေတြကို က်ဳပ္တုိ႕ေန႕တုိင္းေမ႕ေနၾကတယ္။ေမွ်ာ္လင္႕ထားတာေတြအတြက္ အိပ္မက္ေနၾကရင္ ေမွ်ာ္လင္႕မထားတာေတြ အတြက္ က်ဳပ္တုိ႕ နဲ နဲေလးမွ မေတြးခ်င္ၾကဘူး။တရားမွ်တမွဳ တရားမမွ်တမွဳအတြက္ ဘဝမွာ တရားသူၾကီးမလုိအပ္ဘူးဆုိရင္ က်ဳပ္တုိ႕လုပ္ခဲ႕တဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြ အတြက္ ကံၾကမၼာကုိ ရုိးမယ္ဖြဲ႕ ျပီး ကိုယ္ပုိင္စာခ်ဳပ္နဲ႕ ခန္႕အပ္ပစ္လုိက္မယ္။ကဲ ညီမေလး .........ရယ္ ဒီည ကုိယ္တုိ႕တစ္ေတြ အရုိးသားဆုံး အသက္ရွဴၾကဖုိ႕ ကိုယ္တုိ႕ ရဲ႕ ပစၥဳပၸန္မွာအေကာင္းဆုံး စိတ္ထားလုိက္ၾကပါစုိ႕။

တစ္ရက္တည္း တုိ႕ေတြနားၾကပါစုိ႕  

Posted by: ninesixnine
undefined
undefined

(၁)
ကုိထီးရဲ႕သီခ်င္းထဲက စာသားေလးရယ္ပါ။ကုိယ္ခ်စ္တဲ႕ ကိုယ္႕ခ်စ္သူနဲ႕
တစ္စကၠန္႕ေလာက္ေတာင္ မခြဲနဳိင္ဘူး
ဆုိတဲ႕စကား ငယ္ငယ္ၾကားခဲ႕စဥ္က ပုိတယ္ထင္ေပမယ္႕
ခုေတာ႕ လုိမ်ားေတာင္ လုိေနမယ္။တကယ္ပါဗ်ာ။
က်ဳပ္ ေလ က်ဳပ္ညီမ နဲ႕ ခဏေလး တကယ္႕ကုိ ခဏေလးပါ။
အဲဒီ ခဏေလးက က်ဳပ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္ကုိ ဘာျဖစ္
ေစမယ္ဆုိတာ က်ဳပ္မသိသလုိ သူလည္းမသိဘူး။တေျဖးေျဖး နဲ႕
ေနဝင္ခ်ိန္ကုိဦးတည္ေနတာ မျဖစ္ပါေစနဲ႕။
က်ဳပ္ညီမေလးကုိ ေျပာစရာေတြ မွာစရာေတြ
ဆုံးမစကားဆုိစရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေသးတယ္။အဲဒီေန႕ ေပါ႕ဗ်ာ.
မွတ္မိတယ္ ဘယ္ေတာ႕မွ မေမ႕ဘူး။ အင္တာနက္
ကြန္နရွင္ေတြ က်ေနတာ ၂ ရက္ခန္႕ရွိျပီ။ညီမနဲ႕ လဲ ခ်ိန္မိျပီး
သာျဖစ္ေနတယ္။ညီမက လည္း တကယ္႕အေရးၾကီးတဲ႕
အပုိင္းေတြ တုိင္ပင္မယ္နဲ႕တူတယ္။ေအာ္ တုိက္ဆုိင္လုိက္တာ မ်ားဗ်ာ။
တကယ္ပါပဲ။သူလဲ အြန္လိုင္းလာျပီး ငုိခ်င္တယ္ တဲ႕။ဘယ္လုိလဲ နံရံကုိ လက္သီး နဲ႕ ထုိးလုိက္ရရင္ ေကာင္းမလား။ကဲ ကြာ......................ဝုန္း.....................ဒုိင္း.........................။
(၂)
အခန္းဆက္ေတြဆုိရင္ ငယ္ငယ္က အရမ္းမုန္းခဲ႕လုိ႕ ဘယ္ေတာ႕မွ ကိုရီးယားကားေတြ ၾကည္႕ဖုိ႕စိတ္မကူးခဲ႕။ က်ဳက္က ေမွ်ာ္တလင္႕လင္႕
ေစာင္႕ေနရမွာကုိလဲ စိတ္မပါဘူး။ေနာက္ျပီး စိတ္ခံစားမွဳအပိုင္းကုိလည္း အဲေလာက္အခ်ိန္မေပးနဳိင္ခဲ႕ေလေတာ႕ အင္း ဒါေတြ ညီမ
နားလည္ျပီးသားပါ။
တစ္ရက္ေလးပါပဲ။တကယ္ပါဗ်ာ။စိတ္ဆုိတာ ဆုိးတက္မွန္း
ေကာက္တက္မွန္းက်ဳပ္သိပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ က်ဳပ္ညီမက
က်ဳပ္ကုိ ေကာင္းေကာင္းနားလည္နဳိင္ေကာင္းပါရဲ႕ ေနာ္။
ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ဆုိျပီး လုပ္ပစ္မလို႕ ဘယ္လုိမွ အေျဖက ထြက္မလာဘူး။
က်ဳပ္ကုိ လုံးဝစိတ္နာသြုားတာေတာ႕ မျဖစ္နိဳင္ဘူး။က်ဳပ္ အဲဒါကုိ ယုံတယ္။လြယ္ လြယ္ နဲ႕ ရခဲ႕တဲ႕ ယုံၾကည္႕မွဳမ်ဳိးေတာ႕ မဟုတ္ဘူး။တကယ္ပါ။
တစ္ရက္ကုိ ၂၄ နာရီမ်ားလြန္းတယ္။ျမန္ျမန္သာ ကုန္ပါေတာ႕။
တစ္ရက္တည္း တုိ႕ေတြ ျငိမ္းၾကပါစုိ႕။
(၃)
အခ်စ္ဆုိတာ ေတြ႕တာ ငါ႕အတြက္ေနာက္မ်ားက်ေနမလား။ညီမ အကုိတုိ႕ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ။တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဝါက်ေတြကုိ တစ္ေရာ္ ဖတ္တက္ေနၾကျပီ။ဘာသာျပန္တက္ေနၾကျပီပဲ။
ညီမ ရယ္ ဒီထက္ဘာလုိအပ္အုံးမွာတဲ႕လဲ ကဲ ေျပာပါအုံး။
ညီမ က ေျပာတယ္ေနာ္။ ေၾကာက္တယ္ ေၾကာက္တယ္ ဆုိတဲ႕စကားကုိ ။
ခဏ ခဏ မေျပာပါနဲ႕ ညီမ။
ကူးတက္လုိ႕ပါ။အကိုယ္႕မွာ ေတာင္ပံတစ္စုံပါရင္ ေတာ႕ ညီမ ရယ္။ဒီည မွာပဲ ညီမထံအေရာက္လာခဲ႕မယ္။သိလား................။စိတ္ထဲမွာ ခဏ ခဏလာရဖန္မ်ားေတာ႕
စိတ္ေတာင္ပံတစ္စုံ ေတာင္မွာ အေတာင္ေညာင္းေနျပီသိလား။
ညီမ အကိုယ္႕ရဲ႕ စိတ္ေတာင္ပံတစ္စုံအတြက္ ဒီည ေတာ႕
နားခုိခြင္႕ျပဳေပးပါ။ညီမ နဲ႕ ကုိယ္တုိ႕ ရဲ႕ စိတ္ေတာင္ပံတစ္စုံကုိေကာင္းကင္ျဖစ္မည္႕ ပင္လယ္ေရေငႊ႕ေတြၾကားမွာ တစ္ညတာ နားခုိၾကပါစုိ႕
ဒီတစ္ရက္တည္းပါ တကယ္ကုိ အနားယူမွျဖစ္မယ္။

ေရြ႕ေနတဲ႕ စကၠန္႕မ်ား  

Posted by: ninesixnine in
undefined
undefined

ၾကာေတာ႕ ၾကာခဲ႕ပါျပီ။ငယ္ငယ္က သူငယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝမွာေတြခဲ႕ဖူးတဲ႕ ဆရာတစ္ေယာက္ အသက္ ၃၀ ႏွစ္ေလာက္ေရာက္မွ ျပန္ေတြ ရတဲ႕ အခါ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လုိခံစားခဲ႕ဖူးပါသလဲ။စိတ္ကူးနဲ႕ ေတြၾကည္႕စမ္းပါလား။ ၂၅ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ ကြဲကြာခဲ႕ရတဲ႕ ကာလတစ္ေလွ်ာက္မွာ တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ဘာေတြဘယ္လုိ ျဖစ္ေနမွာလဲ။ ဆရာလဲ ဆရာ႕အေတြးမရွိနဳိင္သလုိ တပည္႕တစ္ေယာက္ အေနနဲ႕လဲ တပည္႕တစ္ေယာက္ပါလားဆုိတဲ႕အေတြးရွိ္နဳိင္မယ္မထင္ပါဘူး။ဆရာ႕ရဲ႕မ်က္ႏွာမွာ
ဇရာဆုိတဲ႕တရားက ျပေနျပီ။ ေအာ္ ....ဆရာအုိေနျပီပါလား။ဒါေပမယ္႕သူ႕ကုိယ္သူအုိတယ္လို႕ မထင္တဲ႕က်ဳပ္တုိ႕ဆရာ တကယ္ကုိ ကေလးေလးတစ္ေယာက္အတုိင္းပဲ။သူရဲ႕ ပါျပင္မွာ ဇရာအရိပ္ေရာင္ေတြ ျမင္ေနရတယ္။သူဆုိတာ က်ဳပ္တုိ႕ရဲ႕ဆရာကုိ ေျပာတာပါ။ေနာက္ျပီး သူက ေျပာေသးတယ္။ဟာ ငါ႕တပည္႕ မင္းငယ္ငယ္က ေလ ဘယ္လုိဆုိးခဲ႕တာ မွတ္မိလား။ ငါေလ မင္းတုိ႕ကုိ ဘယ္လုိစာသင္ခဲ႕တာ မွတ္မိလား။ခုခ်ိန္မွာ သူ႕သားေတာင္မွ ဘြဲ႕ေတြ ဘာေတြ ရေနျပီ တဲ႕ေလ။သူ႕သားကုိ ညႊန္းျပီးေျပာေနလုိက္တာ။ ေအာ္ ဆရာရယ္...... လုိ႕သာ ေျပာလုိက္ခ်င္တယ္။ ငယ္ငယ္က ပါ။က်ဳပ္က သိပ္ျပီးထူးခ်ြန္ခဲ႕တာမဟုတ္။ ခဏ ခဏ အတန္းေရွ႕ထြက္ရပ္ရလုိ႕ တစ္ေက်ာင္းလုံးကုိ မ်က္မွန္းတမ္းမိေနျပီ။ အင္း ဒါလဲ ဆရာေက်းဇူးပါ။သခ်ၤမွာ သိပ္ျပီး ညံ႕လြန္းလုိ႕ အလီေတြကို အိမ္မျပန္ပဲ က်က္ခဲ႕ရတယ္။ က်ဳပ္က လဲ လူတစ္မ်ဳိး တက္ျပီေဟ႕ ဆုိရင္ လုံးဝေနာက္ျပန္လွည္႕ၾကည္႕ခ်င္တာမဟုတ္။ ရြာမွာ အေမွာင္ၾကီးစုိးေနခ်ိန္ အျခားသူေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခ်ိန္ ညေရာင္ဝါဝါ လေရာင္ရဲ႕ေအာက္မွာ တစ္ေယာက္တည္းပါပဲ။ေၾကာက္ရေကာင္းမွန္းလဲ မသိဘူး။အဲဒီေန႕က မွတ္မိေသးတယ္။ က်ဳပ္ဘၾကီးေသေနတယ္ တဲ႕။ ရြာေျမာက္ပို္င္းမွာ လူေတြစည္ကားေနတယ္။က်ဳပ္က ပြဲရွိတယ္ ထင္ေနတယ္။ အေမက အိမ္ျပန္မလာလုိ႕တဲ႕ တစ္ရြာလုံးလုိက္ရွာေနတယ္။ အမက ထမင္းမစားလုိ႕တဲ႕ ျမည္တြန္ေတာက္တီး ေနတယ္။ အကုိေတြက အပ်ဳိလွည္႕ေနၾကတယ္။ဘာမွ မဟုတ္သလုိပဲ အဲဒီညက သခ်ၤာအတြက္ အလီေတြ ၾကဳိက္သေလာက္က်က္ လုံးဝကုိ အလြတ္မရခဲ႕ဘူး။ လမင္းနဲ႕ ၾကယ္ေလးေတြက က်ဳပ္ကုိ ေလွာင္ေျပာင္ေနၾကတယ္။ ခုဆုိရင္ က်ဳပ္တုိ႕ရြာက စာသင္ေက်ာင္းၾကီး ေမွာင္ေနတုန္းပဲ။လူမေနတဲ႕ ေနရာေတြမွာ မီးေတြထိန္ေနေပမယ္႕ ဘာလုိ႕ က်ဳပ္တုိ႕ရြာက စာသင္ေက်ာင္းၾကီး မီးေမွာင္ေနတာလဲ။ က်ဳပ္လဲ စဥ္းစားတယ္။စဥ္းစားရင္ နဲ႕ မုိးလင္းခဲ႕ ရေပါင္း မ်ားျပီ။မတက္နဳိင္ဘူးဆုိျပီး ဒီအတုိင္းထားလုိ္ကၾကမလား။ ဒီလုိနဲ႕ က်ဳပ္တုိ႕ဆရာတပည္႕ ရန္ကုန္ျမဳိ႕က မီးေရာင္စုံေတြရဲ႕ လမ္းမေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ စကားေျပာခဲ႔တယ္။ သူ႕မွာ တာဝန္ရွိသလုိ က်ဳပ္မွာလဲ တာဝန္ရွိတယ္ တဲ႕။က်ဳပ္တုိ႕ႏွစ္ေယာက္မွာ ဆရာတပည္႕ ႏွစ္ေယာက္မွာ တာဝန္ရွိသလို အားလုံးမွာ တာဝန္မကင္းဘူးတဲ႕။ဒါနဲ႕တင္ ဆရာက သူျဖတ္သန္း စီးေမ်ာခဲ႔ရတဲ႕ သူဘဝ သမုိင္းေၾကာင္းေတြ က်ဳပ္ကို အားရပါရ တစ္ဝၾကီးေျပာျပေနတယ္။ ငယ္ငယ္က ေလးစားခဲ႕လို႕ထင္တယ္။သိပ္ျပီး နားေထာင္လုိ႕ေကာင္းတာပဲ။ ရြာက အလွဴပြဲတစ္ခုမွာ ဆရာ နဲ႕ တစ္ခါစုံလုိက္ေသးတယ္။ ေမာင္ရင္ေလာင္းလွည္႕ေနခ်ိန္မွာ က်ဳပ္တုိ႕ဆရာတပည္႕ ေမာင္ရင္ေလာင္း ကြမ္းေတာင္ကုိင္ေတြ မၾကည္႕နဳိင္ဘူး။ စာသင္ေက်ာင္း အေဟာင္းၾကီးေပၚမွာ တက္ျပီး ျမန္မာနဳိင္ငံ ရဲ႕ သမုိင္းေၾကာင္းေတြအားရ ပါးရ ေျပာေနၾကေလရဲ႕။ ဆရာတပည္႕ဆက္စံေရးမွာ နားလည္မွဳေတြ အမ်ားၾကီး ပါတယ္။ေနာက္ျပီး ငယ္ငယ္က က်ဳပ္တုိ႕ သိပ္ခ်စ္ခဲ႕တဲ႕ ဆရာမ လူမသိ သူမသိ ေသသြားတဲ႕ဆရာမ အရာရာကုိ အနစ္နာခံျပီး အားလုံးအတြက္ ေခါင္းခံသြားတဲ႕ အဲဒီဆရာမေလး အေၾကာင္းကိုလည္း ဆရာက က်ဳပ္ကုိ ဘာမွ မဆုိင္ပဲ အားပါးတရ ေျပာျပေသးတယ္။ေရြ႕ေနတဲ႕ စကၠန္႕ေတြက အမ်ားၾကီး ရယ္ပါ။ေျပာင္းလဲသြားတဲ႕ အေနအထားေတြက အမ်ားၾကီး ရယ္ပါ။ဒီတစ္ခါသာ ၇ြာျပန္ေရာက္ရင္ က်ဳပ္ေတာ႕ ဆရာ႕နားမွာ သြားျပီး နားေထာင္ရအုံးမယ္။ဆရာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာပါေစ။ျပန္လည္ေတြ႕စုံနဳိင္ရပါေစသား။